لاغری و ژن چاقی:

 در این هفته، ژن PPARG، تاثیر گذار در پنل کربوهیدرات و حساسیت به چربی مورد بررسی قرار می گیرد. این ژن، پروتئینی با نام peroxisome proliferator-activated receptor gamma را کد می کند که نقش مهمی در شکل دهی سلول های چرب دارد و به عنوان ژن چاقی بیان می شود. تنوعات ژنتیکی تک نوکلوتیدی مربوط به این ژن (Pro12Ala) برای بررسی تاثیر این ژن در حساسیت به چربی و کربوهیدرات مورد توجه قرار می گیرد. آمینو اسید Ala ناشی از آلل G است و افراد با آلل G ریسک کمتری در افزایش وزن تجربه خواهند کرد. در حالی که افراد با آلل C بیشتر ریسک افزایش وزن را تجربه خواهند کرد. علاوه بر این افراد با آلل C مقاومت بیشتری به انسولین نشان خواهند داد  و در نتیجه احتمال ابتلا به دیابت نوع دوم نیز بیشتر است.

مطالعه ی بالا و دیگر مطالعات با اهداف مشابه، گویای اهمیت و لزوم تفاوت رژیم غذایی افراد مختلف است. این تفاوت باید متناسب و بر اساس ژنتیک انحصاری افراد نگارش شود تا به بیشترین کارایی مورد نظر رژیم رسیده شود. 

مطالعه ای انجام شده در سال 2003 به بررسی تفاوت ژنوتیپی و ریسک چاقی پرداخته است. این مطالعه روی 2141 خانم انجام گرفت. میزان مصرف چربی هر فرد به طور روزانه با عدد BMI هر فرد مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه ی بدست آمده از این قرار بوده است: افراد با ژنوتایپ CC و فقط 20 درصد مصرف بیشتر چربی، احتمالی چاقی سه برابری را نسبت به افراد با همان ژنوتایپ تجربه خواهند کرد. اما در افراد با ژنوتیپ GG  این آمار وجود ندارد. گفته می شود افراد با آلل C حساسیت بیشتری به چربی و کربوهیدرات تجربه خواهند کرد و در نتیجه باید از رژیم متعادل‌تری مانند رژیم مدیترانه‌ای استفاده کنند.