خجالتی یا درونگرا؟

خجالتی یا درونگرا؛ کودک شما کدام است؟

مدت مطالعه: 3 دقیقه!

در انتهای این مطلب، شماره تماس خود را وارد کنید تا مشاوره رایگان از مای ژن دریافت کنید!

خجالتی بودن با درونگرا بودن متفاوت است. این دو معمولا به اشتباه به جای هم استفاده می­‌شوند و بسیاری از پدر  و مادرها فکر می‌­کنند ساکت بودن کودکشان لزوما به معنی خجالتی بودن او است. شاید خجالتی­‌ها و درونگراها به ظاهر شبیه باشند اما یک تفاوت بنیادی دارند!

 یک کودک درونگرا از تنها بودن لذت می‌­برد و سپری کردن ساعات طولانی در جمع آدم‌­ها از او بسیار انرژی می‌­گیرد. اما یک کودک خجالتی دوست دارد که به دیگران بپیوندد و در جمع آن­ها باشد اما از ارتباط گرفتن با آن­ها می‌­ترسد. دو کودک را در یک کلاس در نظر بگیرید؛ یکی خجالتی و دیگری درونگرا. معلم می­‌خواهد دانش‌­آموزان را برای انجام فعالیتی گروه‌بندی کند. به نظرتان این دو کودک چه احساسی دارند؟ کودک درونگرا ترجیح می‌­دهد که پشت میزش بماند و کتاب بخواند چون بودن در جمع کودکان دیگر به او احساس استرس و راحت نبودن می‌­دهد. اما کودک خجالتی چطور؟ او دوست دارد که به همکلاسی‌­هایش ملحق شود و در میان آن­ها باشد اما پشت میزش باقی می­‌ماند چون از این کار می‌ترسد.

خجالتی بودن قابل تغییر است و می­‌توانیم به کودکمان کمک کنیم تا دیگر خجالتی نباشد اما درونگرایی مثل رنگ مو و رنگ چشم بخشی از وجود یک کودک است و نمی‌­توان آن را تغییر داد.

به زبان دیگر، ما می‌­توانیم برای خجالتی بودن از مشاوره و درمان استفاده کنیم اما برای درونگرایی نه! باید بدانیم که همه‌ی درونگراها خجالتی نیستند. در واقع بعضی از آن­ها توانایی‌های اجتماعی بسیار ممتازی دارند. اما این افراد بعد از انجام فعالیت­‌های اجتماعی از نظر احساسی بسیار خسته می­‌شوند و نیاز به ساعاتی از تنهایی دارند تا بتوانند “باتری”­های  احساسی­‌شان را دوباره شارژ کنند.

درحالی که درمان برای کودک خجالتی کمک ­کننده است، تلاش برای تبدیل یک کودک درونگرا به یک کودک برونگرا باعث ایجاد استرس می‌­شود و در آن­ها مشکلات کمبود عزت نفس ایجاد می‌­کند. درونگراها می‌­توانند روش‌­ها و استراتژی‌­هایی یاد بگیرند که به آن­ها کمک کند در زمان لازم با افراد مختلف به صورت موثر ارتباط بگیرند اما هیچوقت برونگرا نمی‌­شوند.

چطور به کودک درونگرایم کمک کنم؟

اولین چیزی که باید به آن توجه کنید این است که درونگرایی یک اختلال نیست که نیاز به درمان داشته باشد. در نتیجه کودک درونگرای شما در واقع نیاز به کمک خاصی ندارد. با این حال برای این که مطمئن باشید که فرزندتان خوشحال است  و زندگی سالمی دارد پیشنهاد می‌­کنیم این چند کار را انجام دهید.

بهترین کاری که برای کودکتان می­‌توانید انجام دهید این است که درونگرایی آن­ها را درک کنید و بپذیرید که این یک ویژگی شخصیتی نرمال و طبیعی است!

بپذیرید که کودک شما ممکن است آن “شمع محفلی” که شما دوست دارید نباشد. بپذیرید که او ممکن است دوستان محدودی داشته باشد و قطعا دوست دارد که مدت زیادی را در تنهایی خودش بگذراند. همچنین مطمئن شوید که بعد از یک فعالیت اجتماعی مثل رفتن به یک مهمانی، به فرزندتان فرصت تنها بودن می‌­دهید. رفتن از یک جمع به جمع دیگر حتی اگر صرفا یک شام خانوادگی باشد می‌­تواند برای کودکان درونگرا ایجاد استرس و خستگی زیاد کند. به او اجازه بدهید فضای امن شخصی خود را داشته باشد. 

بزرگ کردن یک کودک درونگرا ممکن است سخت به نظر برسد به خصوص اگر خودتان برونگرا باشید. اما مثل همه­‌ی کودکان، تنها چیزی که آن­ها نیاز دارند عشق و درک شدن است.