اگر کودک یا نوجوان شما درونگراست، بخوانید.

به عنوان یک والد، درک و حمایت از فرزندتان در صورتی که درونگرا باشد دشوار است. کودکان درونگرا اغلب ترجیح می دهند زمانی را به تنهایی یا با گروه کوچکی از دوستان نزدیک بگذرانند. اگر اطلاعات کافی راجع به درونگرایی نداشته باشید شاید فکر کنید فرزندتان اختلال شخصیتی دارد و ممکن است در آینده در جامعه به مشکل بر بخورد؛ مخصوصا اگر خودتان فرد برونگرایی باشید. اما با مطالعه و شناخت ویژگی های شخصیتی فرزندتان یاد می گیرید که چطور یک رابطه موثر با او ایجاد کنید تا یکدیگر را به خوبی درک کرده و بتوانید برای یادگیری مهارت های اجتماعی به فرزندتان کمک کنید.

ویژگی های کودک درونگرا

به زمان تنهایی نیاز دارند.

کودکان درونگرا ممکن است به زمان بیشتری برای تنهایی نیاز داشته باشند تا انرژی خود را دوباره شارژ کنند و افکار و احساسات خود را پردازش کنند، به ویژه پس از حضور در موقعیت های اجتماعی.

بازی انفرادی را ترجیح می دهد.

کودکان درونگرا ممکن است ترجیح دهند به تنهایی یا با گروه کوچکی از دوستان نزدیک بازی کنند تا در گروه های بزرگ یا با کودکان ناآشنا.

نظاره گرند.

کودکان درونگرا اغلب ناظران خوبی هستند و ممکن است جزئیاتی را که دیگران نادیده می گیرند درک کنند. آن ها تمایل دارند که مشاهده کنند و ممکن است قبل از شروع کارها وقت خود را صرف مشاهده و تجزیه و تحلیل موقعیت ها کنند.

خلاق اند.

بسیاری از کودکان درونگرا خلاق هستند و ممکن است از فعالیت هایی مانند نقاشی و نواختن موسیقی لذت ببرند.

متفکرند.

کودکان درونگرا از اندیشیدن به سوالات عمیق و مفاهیم فلسفی، کشف افکار و احساسات خود لذت می برند.

مستقل اند.

این کودکان ممکن است نسبت به همسالان برونگرای خود مستقل تر و خودکفاتر باشند.

گفتگوهای معمولی برای آن ها خسته کننده است.

کودکان درون‌گرا ممکن است با صحبت‌های روزمره و عادی کسل شوند و گفتگوهای عمیق‌تر و معنادارتر را ترجیح دهند.

کودک درونگراست یا منزوی؟

در حالی که کودکان درونگرا و خجالتی ممکن است شباهت هایی داشته باشند، تفاوت های مهمی نیز بین این دو وجود دارد که تمییز دادن این دو برای ایجاد ارتباط صحیح و موثر با فرزندتان ضروری است.

کودکان درونگرا

تمایل طبیعی به گذراندن وقت به تنهایی یا با گروه کوچکی از دوستان نزدیک دارند. آنها ممکن است رویدادهای اجتماعی بزرگ یا موقعیت‌های جدید را طاقت‌ فرسا ببینند و برای شارژ کردن و پردازش افکار و احساسات خود به زمان تنهایی نیاز داشته باشند. با این حال، کودکان درونگرا لزوماً خجالتی نیستند و ممکن است در موقعیت های آشنا یا با افرادی که به خوبی می شناسند احساس راحتی کنند.

کودکان خجالتی

در موقعیت های اجتماعی، حتی با افرادی که به خوبی می شناسند، احساس اضطراب یا ناراحتی می کنند. آنها ممکن است از صحبت کردن یا شروع گفتگو اجتناب کنند و با دوست یابی مشکل داشته باشند. کمرویی اغلب یک وضعیت موقتی است که می توان با تمرین و حمایت بر آن غلبه کرد.

توجه به این نکته ضروری است که همه کودکان درونگرا خجالتی نیستند و همه کودکان خجالتی درونگرا نیستند. برخی از کودکان ممکن است هم درونگرا و هم خجالتی باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است برونگرا باشند اما همچنان در موقعیت های خاص با کمرویی دست و پنجه نرم می کنند. با این حال، کودکان درونگرا هنوز هم می توانند زندگی اجتماعی کاملی داشته باشند و روابط نزدیک برقرار کنند، در حالی که کودکان منزوی ممکن است برای برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شوند. به عنوان یک والد، مهم است که با درک و حمایت خود به فرزندتان کمک کنید تا در موقعیت های اجتماعی احساس راحتی و اعتماد به نفس داشته باشند.

برای مطالعه بیشتر به مقاله خجالتی یا درونگرا ؟ مراجعه کنید.

تفاوت رفتار کودک درونگرا با برونگرا

ترجیحات اجتماعی

کودکان درونگرا ترجیح می دهند زمانی را به تنهایی یا با گروه کوچکی از دوستان نزدیک بگذرانند، در حالی که کودکان برونگرا از بودن در کنار دیگران لذت می برند و ممکن است به دنبال موقعیت های اجتماعی جدید باشند.

سطوح انرژی

کودکان درونگرا معمولاً برای شارژ و پردازش افکار و احساسات خود به زمان تنهایی نیاز دارند، در حالی که کودکان برونگرا در تعاملات اجتماعی احساس پرانرژی بودن می کنند و زمانی که برای مدت طولانی تنها هستند بی قرار یا بی حوصله می شوند.

سبک ارتباطی

کودکان درونگرا تمایل دارند که افکار و احساسات خود را از طریق نوشتن یا سایر ابزارهای خلاقانه ابراز کنند، در حالی که کودکان برونگرا ارتباط کلامی را ترجیح می دهند.

رفتار توجه جویانه

کودکان برونگرا بیشتر به دنبال جلب توجه باشند و از بودن در مرکز توجه لذت می برند، اما کودکان درونگرا ممکن است از توجه بیش از حد ناراحت شوند.

رفتار ریسک‌ پذیر

کودکان برون‌گرا ریسک پذیرترند و به دنبال تجربیات جدید هستند، در حالی که کودکان درون‌گرا محتاط‌انه تر عمل می کنند و ترجیح می دهند به فعالیت‌ها و روال‌های آشنا پایبند باشند.

مقایسه کامل درونگرایی و برونگرایی را می توانید در مقاله همه آنچه که در مورد درونگرایی و برونگرایی باید بدانید بخوانید.

علت درونگرایی چیست؟

هیچ دلیل قطعی برای درونگرایی وجود ندارد و احتمالاً نتیجه برهمکنش های پیچیده بین عوامل ژنتیکی، محیطی و شخصیتی است. در اینجا برخی از عوامل احتمالی وجود دارد که ممکن است به درونگرایی کمک کنند:

ژنتیک

تحقیقات نشان می دهد که درونگرایی ممکن است تا حدی تحت تأثیر عوامل ژنتیکی باشد. برخی از مطالعات نشان داده اند که برای مثال، دوقلوهای همسان بیشتر از دوقلوهای ناهمسان دارای سطوح مشابهی از درونگرایی هستند. در مقاله درونگرایی و ژنتیک مفصل تر به این عامل پرداخته ایم.

آزمایش شخصیت و روانشناسی مای ژن با بررسی ژن ها کمک می کند، تا شخصیت خود و فرزندتان را بهتر بشناسید، استعدادهای ذاتی خود را کشف کنید و توصیه هایی برای استفاده حداکثری از پتانسیل خود دریافت کنید.

ساختار و عملکرد مغز

مطالعات تصویربرداری عصبی نشان داده اند که قشر جلوی مغز که مسئول پردازش افکار و احساسات پیچیده است و همچنین بخش‌های خاصی از مغز که مرتبط با پردازش ورودی‌های حسی هستند، در درونگراها فعال تر است.

خلق و خوی

برخی از کودکان به طور طبیعی با خلق و خوی درونگراتر به دنیا می آیند، به این معنی که نسبت به محرک های بیرونی حساس تر هستند و محیط های ساکت تر و آرام تر را می پسندند.

تجارب زندگی

عوامل محیطی مانند پویایی خانواده، تربیت فرهنگی و تجربیات اولیه دوران کودکی نیز ممکن است در شکل گیری تمایلات درونگرا نقش داشته باشند. به عنوان مثال، کودکی که در خانه ای پر سر و صدا و شلوغ بزرگ می شود، ممکن است به عنوان راهی برای مقابله با تحریک بیش از حد، تمایلات درون گرایانه تر داشته باشد.

ارزش ها و باورهای شخصی

درونگراها به تنهایی، درون نگری و روابط عمیق و معنادار بیش از معاشرت و اعتبار خارجی اهمیت می دهند.

آیا درونگرایی قابل درمان است؟

درونگرایی یک اختلال یا بیماری نیست که نیاز به درمان داشته باشد. این یک ویژگی شخصیتی است که بخشی از وضعیت طبیعی یک فرد است. در حالی که درونگراها ممکن است در موقعیت‌ های اجتماعی خاص با چالش‌ هایی مواجه شوند، گرایش‌ های درون‌ گرایانه آن‌ ها چیزی نیست که بتوان یا باید درمان کرد. کودکان درونگرا می توانند یاد بگیرند که با موقعیت های اجتماعی سازگار شوند و مهارت هایی را برای تعاملات اجتماعی توسعه دهند.

با این حال، مهم است که بدانیم افراد درونگرا ممکن است همچنان فعالیت‌های آرام را ترجیح دهند. اجبار یک کودک درونگرا به شرکت دائمی در فعالیت های اجتماعی یا تلاش برای درمان تمایلات درونگرای خود می تواند برای سلامت روان او مضر باشد.

در عوض، کمک به فرزندتان برای یافتن تعادلی بین تعاملات اجتماعی و تنهایی مهم است. کمک به آنها در ایجاد مهارت های اجتماعی و احساس راحتی در محیط های گروهی بسیار اهمیت دارد. فرزندتان را تشویق کنید تا در فعالیت هایی که به آنها علاقه دارد شرکت کند و فرصت هایی را برای او فراهم کنید تا با افراد جدید آشنا شود. به او کمک کنید مهارت های اجتماعی مانند گوش دادن فعال، شروع کننده مکالمه و قاطعیت را تمرین کنند.

نحوه برخورد با اشتباهات کودک درونگرا

صبور باشید.

پردازش اطلاعات و پاسخ دادن کودکان درونگرا ممکن است بیشتر طول بکشد، بنابراین صبور باشید و به آنها فرصت دهید تا درباره مسئله فکر کنند.

فعالانه گوش کنید.

وقتی فرزندتان اشتباه می کند، فعالانه به داستان او گوش دهید و سعی کنید دیدگاه او را درک کنید.

از انتقاد بپرهیزید.

به جای انتقاد از فرزندتان به خاطر اشتباهش، روی یافتن راه حل تمرکز کنید و به او کمک کنید از این تجربه درس بگیرد.

از او حمایت کنید.

به فرزندتان اجازه دهید بداند که شما آنجا هستید تا از او حمایت کنید و در هر چالشی که ممکن است با آن روبرو شود به او کمک کنید.

به مرزهایش احترام بگذارید.

کودکان درونگرا ممکن است پس از انجام اشتباه به زمان بیشتری برای تنهایی نیاز داشته باشند تا افکار و احساسات خود را پردازش کنند. به مرزهای آنها احترام بگذارید و در صورت نیاز به آنها فضا بدهید.

پیشرفت را جشن بگیرید.

وقتی فرزندتان پیشرفت کرد، دستاوردهای او را جشن بگیرید و او را تشویق کنید که به تلاش ادامه دهد.

کلام آخر

برای آگاهی از اینکه کودک شما درون گراست یا برون گرا مای ژن کنار شماست با تست ژنتیکی شخصیت و روانشناسی. با انجام این تست متوجه می شوید که کودک شما درون گراست یا برون گرا و به سمت و سوی رفتار صحیح با او حرکت می کنید.

اطلاعات بیشتر و سفارش انجام آزمایش شخصیت شناسی مای ژن در منزل

توجه به این نکته مهم است که هر کودکی منحصر به فرد است و همه کودکان درونگرا ویژگی های ذکر شده را نشان نمی دهند. با این حال، اگر کودکی درونگرا دارید، درک ویژگی‌های شخصیتی او و حمایت از آن‌ها بسیار اهمیت دارد. درونگرایی یک اختلال یا ضعف نیست، بلکه صرفاً یک تنوع طبیعی در شخصیت است.

به یاد داشته باشید که اشتباه کردن بخشی طبیعی از فرآیند یادگیری است و کودکان درونگرا ممکن است نسبت به انتقاد یا شکست حساس تر باشند. با پاسخگویی، همدلی، حمایت و تشویق، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا در هنگام عبور از چالش‌ها، انعطاف‌ پذیری و اعتماد به نفس خود را افزایش دهد.

در نهایت، درک و حمایت از یک کودک درونگرا می تواند چالش برانگیز باشد، اما پذیرش ویژگی های شخصیتی آن ها بسیار مهم است. با احترام به مرزهای آن ها، تشویق و فراهم کردن فرصت ها، می توانید به کودک خود کمک کنید تا احساس راحتی و اعتماد به نفس داشته باشد. با حمایت شما، آنها می توانند یاد بگیرند که در موقعیت های اجتماعی حرکت کنند و روابط معناداری با دیگران ایجاد کنند.